دریغ است ایران که ویران شود!

در این دو سه هفته اخیر بازهم شاهد سخنانی بودیم که به راستی تحملش برای هر ایرانی میهن پرست بسیار دشوار است. سخنانی پیرامون چشم طمع داشتن یک کشور دوزاری که روی هم پنجاه سال تاریخ ندارد به آب و خاک ایران و در کنار آن واکنش انگلیس و آمریکا که در جریان کامل بازپس گیری سه جزیره ایرانی و همینطور پایه گزاری همین کشور دوزاری امارات بودند خاطر هر ایرانی میهن پرست را آزرده کرد.
به راستی سرزمین ما ایران به کجا رسیده که کشورهای تازیان مارخوار و ملخ خواری که روزی آرزوی بلندپایه ترین مقاماتشان دیدار با مقام های درجه دوم و سوم ایرانی بود امروز و اساسا از نخستین روز این جمهوری پربرکت به خود پروانه چپ نگاه کردن به آب و خاک ایران را می دهند و سالهاست در پایان هر نشست خود بر علیه تمامیت ارضی ایران بیانیه می دهند؟ قدرت سیاسی و نظامی ایران در منطقه به کجا رسیده که چند کشور تازی حاشیه خلیج پارس شواریی درست درست می کنند و در نام این شورا به آب و خاک ایران تعرض می کنند و به جای خلیج پارس از نام خلیج استفاده می کنند (عنوانی که در بخش های خبری رسانه های پارسی زبان بیگانه و از سوی کارشناسان دوزاری آنها به این شورا از اطلاق می شود سراسر دروغ است و نام این شورا متاسفانه شورای همکاری خلیج است)؟
اما ماجرا تنها در این سه جزیره پایان نمی گیرد. متاسفانه وضعیت مشابهی در کردستان و آذرآبادگان (آذربایجان) و بلوچستان و خوزستان نیز وجود دارد. تجزیه طلبان داخلی که از آن سوی مرزهای ایران تغذیه می شوند یا تبلیغ تجزیه ایران را می کنند و مشغول تبلیغ و هویت سازی های جعلی هستند و کاملا آگاهانه بخشی از ملت ایران را ملت خطاب می کنند و یا تبلیغ فدرالیسم و فدرال بازی می کنند که هرکسی با اندکی آگاهی از شرایط اجتماعی و تاریخی ایران می داند که فدرالیسم در ایران هیچ تفاوتی با تجزیه ندارد و متاسفانه شماری از هم میهنان به راستی میهن دوست نیز بدلیل زندگی در کشورهای فدرالی که چگونه شکل گیریشان بسیار متفاوت با ایران بوده است در این دام افتاده اند.
پیرامون بیگانه پرستی و دشمنی با ایران و ایرانی این جمهوری پر برکت نیز نیازی به سخن گفتن نیست. تک تک افراد و جناح های دیروز و امروز این جمهوری توجه و اولویتشان همیشه اسلام و فرهنگ تازی بوده است و حتی کسانی که امروز پس از آنکه در عرصه قدرت راه داده نشدند ژست آزادیخواهی و دموکرات مآبی گرفته اند به هنگام در قدرت بودنشان همینگونه بودند.
به گمان من دنیای غرب نیز بدش نمی آید که ایران کوچک و کوچکتر شود تا کنترل این بخش ها و کشورهای کوچک برایش ساده تر شود. یک ایران بزرگ و نیرومند امروزه دشمنان بسیاری در درون و بیرون از ایران دارد و تنها و تنها نیروهای ناسیونالیست که ایران و منافع ایران را بر هر چیزی برتر می دانند می توانند با یک همبستگی و کنار گذاشتن جنگ های کهنه و قدیمی خود ایران را از این باتلاقی که هر روز بیشتر در آن فرو می رود نجات دهند.
هجوم نظامی احتمالی به ایران نقطه آغاز تکه تکه شدن میهنمان خواهد بود. چنین هجومی در صورت وقوع دو راه بیشتر پیش چای ایرانیان میهن پرست نمی گذارد. یا باید نسبت به این واقعه هولناک بی تفاوت باشند و با خاک یکسان شدن و نابودی و تکه تکه شدن سرزمینشان را ببینند و یا در کنار این جمهوری پربرکت برای دفاع از ایران بجنگند که چنین کاری می تواند عمر این جمهوری در ایران را چند برابر می کند.
 پس می توان گفت ایرانیان میهن پرست تا ابد برای پایین کشیدن این رژیم زمان ندارند و دیر یا زود این زمان به پایان می رسد و دشمنان این سرزمین در حال گام برداشتن راه اهداف ضد ایرانیشان هستند.

پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی آباد و آزاد و به امید آگاهی ایرانی.

7 اردیبهشت 2571