بیست و ششم دی ماه سی و چهارمین سالروز خروج محمدرضا شاه پهلوی از خاک میهن و رها کردن قدرت است.
بی گمان خروج محمدرضا شاه از ایران که زیر فشار آمریکایی ها و همینطور فشار روانی ناشی از شعارهایی که بر علیه او داده می شد و یاس ناشی از بیماری سرطان بود یکی از واپسین و البته مخرب ترین ضربه ها به حکومت پهلوی بود.
البته نا گفته نماند که خروج شاه از ایران در ادامه خواندن آن متن کذایی در شنیدن صدای انقلاب بود که به توصیه زنده یاد داریوش همایون و آقای رضا قطبی (رئیس رادیو و تلویزیون که با تصمیم پخش محاکمه گلسرخی از او برای جامعه ایران یک شهید ساخت) انجام شد بود و در واقع از آنجا سلسله اشتباهات متوالی انجام شد و محمدرضا شاه بزرگترین اشتباه یک سیاستمدار را انجام داد یعنی خواست اشتباهاتش در زمان نامناسب جبران کند و این فاجعه آفرید.
ستون اصلی ارتش ایران به هر صورت (و صد البته به اشتباه) حضور شاه بود و دیدیم که با رفتن شاه جا برای خیانت امثال فردوست و قره باغی باز شد.
نخست وزیر وقت ایران زنده یاد شاپور بختیار نیز بر خلاف زنده یاد دکتر غلامحسین صدیقی شاه را تشویق به خروج از کشور کرد و در مدت کوتاهی خواست فنر جمع شده دیکتاتوری را به یکباره رها کند وحتی زندانیانی را که کار تروریستی کرده بودند و مسبب مرگ ایرانیان دیگر بودند را نیز آزاد کرد و به جای اصلاح عملکرد ساواک (که وجود آن در هر کشوری ضروری است همانگونه که در همه جای دنیا میبینیم) به کلی ساواک را تعطیل کرد و سلسله اشتباهات محمدرضا شاه را به خوبی ادامه داد.
نا گفته نماند که محمدرضا شاه در وصیت نامه خود دلیل خروجش را جلوگیری از راه افتادن حمام خون ذکر می کند و البته ما امروز با دیدن این دریای خون از سوی اجرا کنندگان اسلام ناب محمدی است که می گوییم خروج او اشتباه بوده و مشخص نیست با ماندنش و مردن جتی چند ده تن کسانی که امروز اینچنین احمقانه با بغض و کینه از او یاد می کنند و به طمع قدرت به دنبال خمینی راه افتادند و دروغ های شاخ دار و بی مانندی درباره حکومت پهلوی گفتند و حتی ذره ای به خدمات دو پادشاه درگذشته پهلوی اشاره ای نکردند چگونه درباره محمدرضا شاه سخن می گفتند یا حتی چگونه درباره او می اندیشیدم ولی به هر حال رفتن محمدرضا شاه از ایران ضربه ای بود که غیر قابل جبران بود.
پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی یکپارچه ، آباد و آزاد و به امید آگاهی ایرانی
بیست و ششم دی 2571
درود كاوه جان.
پاسخحذفدر مورد وقايع اخير و تحرك تجزيه طلبان و به خصوص مقاله مجيد محمدي در بي بي سي، اين مطلب به نظر من بهترين جوابي بود كه ميشد به آيت الله بي بي سي و ديگر رسانه ها داد.
http://paniranist-party.org/Show.php?SID=541
بابك
درود بابک عزیز
حذفمقاله آقای منوچهر یزدی رو خونده بودم و کاملا باهاش همدل هستم.
یک جریانی داره تلاش میکنه آرام آرام مفاهیمی مانند فدرالیسم و خودمختاری و ملت کرد و ترک و این دست چرندیات رو جا اندازی کنه و این جریان همانگونه که گفتم از حمایت کشورهای بیگانه هم برخورداره.
پیروز باشی
با درود.نکته‌ای در این زمینه خروج محمد رضا شاه و یا حتی رضا شاه بزرگ از ایران وجود دارد که تاکنون کمتر به آن اشاره شده است و آن قضیه تراژیک ماجرا است اگر ما از دید انسانی به این جریان نگاه کنیم میبینیم که خروج این ۲شاه از ایرانزمین بسیار اندوهناک و غمناک بوده است و به نظر من خروج رضا شاه بزرگ بسیار تراژیک تر بوده است .
پاسخحذفدرود بورزوم جان
حذفکاملا باهات موافقم. تراژیک بودن خروج دو پادشاه پهلوی از ایران بسیار آدم رو غمگین میکنه اون هم دو پادشاهی که به هر حال با همه کاستی ها در عملکردشون یک فصل تازه برای کشور ایران و ملت ایران به ارمغان آوردن.
درباره رضا شاه عمق فاجعه خیلی بیشتره چون محمدرضا شاه با وجودیکه بیگانگان در سقوطش و خروجش از ایران نقش غیر قابل انکاری داشتن بازهم با تصمیم و اختیار خودش (هر چند که کاملا اشتباه بود) از کشور رفت ولی رضا شاه با حمله نظامی بیگانه از ایران رفت و در ازای دو دهه خدمت به ایران بر خلاف همه ادعاهایی که پشت سرش میشد هیچ پول و جواهرات و چیز قیمتی با خودش نبرد. فقط یک مشت از خاک ایران رو با خودش برد.
پاینده باشی