جاروکشان خمینی

در سالروز وقوع یکی از فجیع ترین وقایع تاریخ سرزمینمان هستیم. اینکه چه نامی روی این واقعه هولناک بگذاریم خواه انقلاب اسلامی خواه انقلاب دزدیده شده اهمیت چندانی ندارد زیرا مهمتر از اینها تاثیری است که این واقعه بر سرزمین ما ایران و ما ملت ایران گذاشته است و این تاثیر مخرب و عقبگرد وحشتناک یک کشور در حال توسعه به قرنها پیش است که با نامگذاری متفاوت روی این واقعه حتی ذره ای تغییر نخواهد کرد و دلیل این نامگذاری متفاوت هم تنها برای شانه خالی کردن از زیر مسئولیت از سوی  گروه ها و احزابی است است که گفته ها و کرده هایشان کم یا زیاد در وقوع این فاجعه تاثیر داشته است و امروز خودشان ( اگر زنده باشند) و یا میراث خواران حزب و گروهشان نمی خواهند مسئولیت گذاشته را بر عهده بگیرند و البته در این میان این جماعت روی یک چیز حساب می کنند و آن متاسفانه نا آگاهی بخش بزرگی از ملت ایران تاریخ خود است.
این نا آگاهی سبب می شود که افراد و گروه هایی که خمینی بدون آنها اصلا کسی نبود خودشان یا میراث خوارانشان در برابر دوربینها بنشینند و راحت دروغ بگویند و ذره ای هم شرم نکنند و با افتخار بگویند از کرده خود پشیمان نیستند.
جماعتی که بسیاری از آنها پس از سرنوشت شومی که برای نسل من رقم زدند خود از صحنه جرمشان گریختند و در قلب اروپا و آمریکایی که در جریان آن واقعه فریاد مرگ بر آنها را سر می دادند ساکن شدند و امروز داعیه آزادیخواهی دارند.
مطمئنا خمینی و دستگاه آخوندیسم شیعه بدون کمک های بی دریغ و در واقع خیانت های این جماعت (که متاسفانه با اشتباهات پی در پی و مرگبار حکومت پهلوی همراه بود) هیچگاه به قدرت نمی رسید.
اینکه امروز می گویند ما خمینی را نمیشناختیم و حرفش را باور کردیم کاملا یک دروغ است زیرا همه این اشخاص و گروه ها و احزاب حداقل از پانزده سال پیش از وقوع آن فاجعه خمینی را می شناختند و در اعتراض خمینی به حق رای زنان همراه او بودند.
  امروز فسیل های مصدقی و ملی مذهبی می گویند بازرگان گفت ما آخرین نسلی هستیم که اینگونه با حکومت سخن می گوییم و نسل بعدی با مبارزه مسلحانه حرفش را می زند. به به چه انسان دانشمندی بوده !!!!!!! ولی این جماعت عقب مانده نمی گویند بازرگان در چه زمانی این جمله درخشان (از دید این جماعت) را بر زبان آورد. این جمله را بازرگان عقب مانده زمانی گفت که همراه و همگام خمینی در شورش پانزده خرداد به اصلاح قانون انتخابات و حق رای زنان معترض بود و به دلیل شرکت در آن شورش دستگیر شد. حال یک سری می نشینند در برابر دوربین یا به خیال خود مقاله می نویسند و چنین عقب مانده هایی را آزادیخواه و ملی و شریف معرفی می کنند. نکته جالب این است که این جماعت می نشینند جلوی دوربین و همه گامهای حکومت پهلوی در راه احقاق حقوق زنان را تنها با یک جمله محمدرضا شاه در یک مصاحبه اش کنار می گذارند و فراموش می کنند که زن ایرانی پس از سیزده قرن ستم جنسیتی و حذف از جامعه در دوره پهلوی وارد جامعه شد و صحنه اجتماعی ایران از حالت زشت و بیابانی تک جنسیتی خارج شد ولی هیچگاه از این به اصطلاح ملیون که همگام با خمینی و سایر آخوندها به حق رای زنان معترض بودند چیزی نمی گویند چون به سود منافعشان نیست. منافع آنها در کوبیدن و سیاه نمایی علیه پهلوی هاست.
 بازرگان همان کسی است که سرانجام پس از سالها که طمع قدرت به آرزوی خود رسیده بود در کنار دیگرانی مانند خود از جمله فروهر کم مانده بود از شادی بال در بیاورند و پس از آن نیز به همراه اعضای خیانتکار همان کابینه ضد ملی با افتخار و شادی تمام در کنار یکی از دشمنان ایران و ایرانی یعنی یاسر عرفات عکس گرفت و البته مشخص است که یاسر عرفات از وقوع چنین فاجعه ای در ایران شادمان باشد و جالب است که همفکر و هم حزبی بازرگان یعنی ابراهیم یزدی که رابط خمینی با آمریکایی ها و کسی بود که خمینی را به پاریس برد در حالیکه در بی دادگاه میهن پرست دلیر زنده یاد سپهبد مهدی رحیمی حضور داشت و او را بازخواست می کرد از تلاشش برای نابود کردن 2500 سال استبداد سخن می گفت. (که امروز هم چپول ها و اسلامیست ها و غرب زده ها مرتب بر آن تاکید دارند و به زبان ساده هدف آنها نابود کردن هویت ملی ملت ایران است).
اگر ما ملت ایران حداقل تاریخ یکصد سال اخیر خود را به درستی می دانستیم هیچگاه ابوالحسن بنی صدر با آن سابقه درخشان در بوسیدن دست خمینی و دفاع از جمهوری اسلامی و آن افکار اسلامی و متحجرانه اش به خودش اجازه نمی داد بگوید از روز نخست در برابر خمینی ایستاده و با گزینه جمهوری اسلامی هم مخالف بوده و هنوز با وقاحت تمام نشریه به نام انقلاب اسلامی منتشر کند و کسی هم به خود اجازه نمی داد در برابر دوربین بنشیند و از شرافت چنین موجود دروغگویی سخن بگوید.
اگر ایرانیان تاریخ خود را مطالعه می کردند هیچگاه جبهه به اصطلاح ملی به خود اجازه نمی داد که امروز با افتخار از گذشته خودش دفاع کند در حالیکه برای ورود خمینی به ایران بشارت نامه منتشر کرده و کریم سنجابی رهبر وقت آن به همراه چند تن دیگر از اعضایش با افتخار در راهپیمایی تصویر خمینی را در کنار تصویر مصدق قرار دادند و از دموکراتیک بودن جمهوری اسلامی سخن گفته بود و محمد مکری از دیگر رهبران آن گفته بود جمهوری اسلامی با حکومت مذهبی تفاوت دارد وظیفه خود می دانست که به جای توجیه هایی که حتی پشیزی ارزش ندارند از نسلهایی که با سرنوشت آنها بازی کرد یک عذرخواهی بکند.
جالب تر این است که این به اصطلاح ملیون که امروز با دیدن گرایش ایرانیان به هویت ملی خود دوستدار کوروش و داریوش هویت ملی شده اند زمانی در نشریه شاخه خارج از کشورشان آنها را سلاطین خونخوار معرفی می کردند و تخت جمشید را اثری از جنایات پادشاهان هخامنشی معرفی می کردند و با افتخار از کارهای تروریستی و چریکی انقلابیون دفاع می کردند 
نکته مهم دیگر این است که مصدق هر ایرادی هم من شخصا به او داشته باشم و حتی او را به آن بزرگی که گاهی توصیف می شود ندانم اما هیچگاه با کار مسلحانه و چریکی میانه ای نداشت و حتی زمانی که در روز 28 امرداد به او پیشنهاد می دهند که اسلحه در اختیار حزب توده قرار بدهند او نمی پذیرد زیرا نمی خواست در کشور جنگ داخلی راه بیفتد و یک دلیل دیگر هم ترس از تسلط حزب توده و حس کردن خطر آنها بود. حال بی اخلاقی میراث خواران او به حدی بوده که مبارزه مسلحانه را راه زنده کردن خاطره مصدق معرفی می کردند.
ما باعث آن هستیم که محفلی به نام کانون نویسندگان که طبیعتا با توجه به نامش باید انسانهای ملی و اندیشمند در آن باشند اعضایش زمانی با افتخار نام خود را زیر نامه به خمینی گذاشتند و از مشی ضد امپریالیستی او نوشتند امروز خود را روشنفکر و صاحبنظر معرفی کنند.
اوج رذالت اخلاقی این جبهه به اصطلاح ملی و این به ظاهر ملیون در این است که در همان دوران پس از نخست وزیر شدن زنده یاد دکتر شاپور بختیار این جماعت در خبرنامه 17 و 18 دی خود بدترین توهین ها را به دکتر بختیار کردند و او را از جبهه ملی اخراج کردند ولی امروز در سایت هایشان عکس و سخنرانی های دکتر بختیار را می گذارند تا از آنها به سود خود استفاده کنند.
اگر ما تاریخ سرزمین خود را می خواندیم امروز سخنگوی دولت بازرگان یعنی عباس امیرانتظام که نخستین کسی بود که پس از خمینی سخن از آب و برق مجانی گفت از سوی فسیل های مصدقی به عنوان ماندلای ایران و زندانی پر افتخار و این دست دروغها معرفی نمی شد.
نا آگاهی ما از تاریخ خود سبب شده که کسی مانند احمد صدر حاج سید جوادی را که با افتخار سخن از این گفته که شالوده قانون اساسی جمهوری اسلامی بر قرآن و نهج البلاغه است و در واقع پایه بازگشت این مجازات های وحشیانه و بیابانی و قوانین عقب مانده عصر حجری را به ایران گذاشته بخواهند به واسطه نوشتن یک نامه به عنوان یک حقوقدان برجسته و آزادیخواه به ما قالب کنند. جالب است که آن فرد مصدقی که می نشیند در برابر دوربین و مرتب مکه رفتن و مشهد رفتن شاه را خیانت معرفی می کند هیچ چیزی درباره اینگونه افراد نمی گوید و تازه بازرگان و بنی صدر و این جناب به اصطلاح حقوقدان را شریف معرفی می کند.
ما باعث آن هستیم که آن فرد به اصطلاح روزنامه نگاری که زمانی از گوش به فرمانی خود به امام گفته بود و با همین گوش به فرمانی به هنگام اعدام امیران ارتش بر پشت بام مدرسه علوی حضور داشت امروز بنشیند در برابر دوربین و با افتخار از گذشته خود دفاع کند.
ما باعث آن هستیم که سازمانی که ازنخستین روزها بر پایه ترور و توحش پایه گزاری شد و بسیار هم به این موضوع افتخار می کرده به هنگام وقوع این فاجعه ملی اعضا و هوادارانش تصویر مرشد فکری عقب مانده خود (علی شریعتی) را در کنار خمینی و به اصطلاح نماد سازمان خود قرار دادند و برای خمینی پیام فرستادند که در کنار او هستند و دو تن از رهبرانش هم دو زانو و مانند بچه های خوب کنار خمینی نشستند و به جمهوری اسلامی رای داده و هنگامی که عراقی ها به رهبری صدام حسین کشور ما را بمباران می کردند با صدام دست اتحاد دادند و امروز خود را آزادیخواه و نماینده ملت ایران معرفی کند.

نا آگاهی ما سبب آن است که یک مشت فسیل چپول و مصدقی که زمانی با پول ملت ایران و با بورسیه از سوی همان حکومتی که به آن دشنام می دهند به بهترین دانشگاه های دنیا اعزام شدند تا تحصیل کنند و به کشور خدمت کنند ولی به جایش در حال مذاکره با خمینی و پسرش بودند (نشریه 16 آذر - شماره 6 - تیر و مرداد 1345 - برگ 1) و حتی یکی از اعضای سابق این تشکل (حمید شوکت) با وجود حفظ خلق و خوی پهلوی ستیزی اشاراتی به آن می کند و همینطور نشریه دانشجویی سازمان چریک های فدایی به رهبری (رفیق) بیژن جزنی حتی پهلوی ستیزی را به ایران ستیزی رساندند امروز با وقاحت و بی شرمی تمام پنجاهمین سالروز تشکیل کنفدراسیون را جشن بگیرند.

این احزاب و گروه ها و تاریک اندیشانی که خود را روشنفکر می نامیدند همگی جاروکشان خمینی بودند و طمع قدرت و اینکه در کنار خمینی سهمی هم از قدرت به آنها می رسد این جماعت را به این خیانت وادار کرد و خمینی هم به خوبی سهم هر کدام را داد. هیچ حزب و گروهی تا زمانیکه نوبت به خودش نرسید به دلیل همین طمع قدرت چیزی نگفت و خمینی و یارانش نیز با خیال آسوده به نوبت به حساب تک تک اینها رسید ولی حیف از خون آن جوانانی که از روی آرمانخواهی و نا آگاهی به دنبال این فرصت طلبان راه افتادند و خمینی گجستک به آنها نیز رحم نکرد.
اینکه این افراد و احزاب و گروه ها و یا دوستان و هوادارانشان می نشینند و می گویند استبداد حکومت پهلوی باعث وقوع این فاجعه شد یک استدلال کاملا پوپولیستی و عوام فریبانه است و تنها نشان دهنده بی مسئولیتی این جماعت است. حتی اگر فرض کنیم که این جماعت از روی نا آگاهی چنین حماقتی کردند زمانیکه کسی که خود را صاحبنظر و آزادیخواه و روشنفکر می داند و حتی در برخی موارد با هزینه دولت در بهترین دانشگاه های دنیا تحصیل کرده ولی میزان شعور و دانش او به حدی نیست که بداند در هیچ جای دنیا آخوند و دین فروش و دستگاه دین برای کسی آزادی و دموکراسی نیاورده دیگر چنین حماقتی از سوی این جماعت ارتباط چندانی به حکومت پهلوی ندارد.
و حتی اگر فرض کنیم حکومت پهلوی خونخوارترین و مستبدترین حکومت تاریخ بوده بازهم این چیزی از مسئولیت این جماعت کم نمی کند و این به معنی این نیست حکومت پس از پهلوی باید یک حکومت فاجعه بار برای ایران باشد. اگر چنین استدلال هایی درست می بود امروز در سراسر دنیا هنوز حکومت های خونخوار بر سر کار بودند چون با این استدلال همیشه پس از یک حکومت خودکامه حکومت خودکامه دیگری روی کار خواهد آمد. حکومت پهلوی از رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی یا حکومت ژنرال فرانکو در اسپانیا یا پینوشه در شیلی یا حکومت نظامیان آرژانتین و خیلی نمونه های دیگر که بدتر نبود. پس چگونه است بر خلاف استدلال درخشان این جماعتی که خیلی هم ادعای روشنفکری دارند و در بسیاری موارد از توده جامعه هم عقب مانده تر هستند در آن کشورها با سقوط خونین ترین استبدادها دموکراسی روی کار آمده ولی در ایران حکومتی که در زمان خودش با وجود همه کاستی ها و اشتباهاتی که داشت و هیچکس هم نمی تواند آنها را کتمان کند در هر زمینه ای از بسیاری از حکومت های آن روز دنیا که اصلاح شدند بهتر بود و پتانسیل اصلاح را از هر نظر داشت پایین کشیده می شود و به کمک همین تاریک اندیشان روشنفکرنما یک عقب گرد هزار و چهارصد ساله در ایران صورت می پذیرد؟
پاسخ مشخص است. اینگونه سخنان تنها و تنها برای شانه خالی کردن از زیر مسئولیت و خراب کردن همه چیز روی سر حکومت پهلوی است.

ارزش کار یک اندیشمند راستین در شرایط بحرانی است که بیشتر مشخص می شود. در روزهایی که همه از استاد دانشگاه و تحصیلکرده غرب گرفته تا نویسنده و چپ و راست و مصدقی و مجاهد و حتی شماری از جیره خواران حکومت پهلوی فریاد الله اکبر و جمهوری اسلامی سر می دادند بزرگمردی به نام علی میرفطروس که در حکومت پهلوی هم زندانی بوده و حتی در آن زندان آسیب جسمی دیده (بر خلاف بسیاری از پهلوی ستیزان دیروز و امروز) کتاب مقدمه ای بر اسلام شناسی را می نویسد و منتشر می کند تا بلکه به سهم خود بتواند تاثیری در جلوگیری از این واقعه داشته باشد ولی نتوانست و موفق شود اما این چیزی از ارزش کار این مرد بزرگ کم نمی کند.

در اینجا لازم است یادی بکنم از بزرگانی که با شرافت و شجاعت تمام با عذرخواهی از نسلهای پس از خودشان و یا با از صمیم قلب گفتن جمله ساده اشتباه کردیم و حتی با کارها و دیدگاه های امروزین خود نشان داده اند که در گذشته یخ نزده اند و خود را از بسیاری از هم نسلان خود تمیز دادند. این بسیار ارزشمند است و ما همانگونه که باید وقاحت و بی شرمی آن دسته را به یاد داشته باشیم شرافت اینچنین افرادی را نیز باید در ذهن داشته باشیم که حتی برخی از آنها با وجود آنکه در برابر آن فاجعه ملی تنها سکوت کردند بازهم خود را مسئول می دانند. بزرگانی مانند زنده یاد فریدون فرخزاد - زنده یاد نادر نادرپور - زنده یاد نادره افشاری - زنده یاد رضا فاضلی - بانو الهه بقراط - دکتر احمد پناهنده - آقای حشمت رئیسی - دکتر اسماعیل خوئی و...

نمی دانم که آیا این آرزوی من روزی محقق می شود یا خیر ولی آرزو دارم که روزی با بودن یک حکومت ملی در ایران (فارغ از شکل و فرم آن) تاریخ سرزمینمان را آنگونه که به راستی بوده یک بازنویسی اساسی بکنیم تا نسلهای آینده سرزمینمان تاریخ درست و راستین سرزمین خود را بخوانند و از آن سود ببرند و خودشان خدمتگزاران و خیانتکاران تاریخ خود را بشناسند نه اینکه یک سری فسیل سیاسی برای ترویج ایدئولوژی سیاسی خود افرادی را به عنوان قهرمان و خائن معرفی کنند یا بیگانگان و بیگانه پرستان برای اهداف خود کسانی را که هیچ خدمتی نکرده اند خدمتگزار معرفی کنند و میهن پرستان را خیانتکار بنامند. این اوج تحقیر برای یک ملت است که بنشیند و بیگانه برایش تاریخ بنویسد. هر ملتی باید خودش تاریخ خود را بنویسد آن هم نه به دست هرکسی که از راه رسید بلکه افرادی که به راستی بتوان روی آنها نام مورخ گذاشت و دانش و تخصص لازم برای این کار را داشته باشند.

پی نوشت :

 باید درودی بفرستم بر بانوی فرهیخته و روزنامه نگار گرانقدر سرزمینمان الهه بقراط  که مجموعه ای از عکسها و بریده روزنامه های زمان انقلاب را  در سایت خود گذاشته اند و با این کار کمک بسیاری به فراموش نشدن بخشی از تاریخ سرزمینمان کرده اند. باید هر ایرانی به ویژه ما کسانی که در این دوران نکبت بار به دنیا آمده ایم این آرشیو ارزشمند را داشته باشیم تا دیگر فردا روزی فریب این جماعت را نخوریم. برای مشاهده این عکسها اینجا و  را کلیک کنید.
همینطور درود می فرستم به نویسنده وبلاگ خون نوشته های یک عوضی که بسیاری از خیانت های این فسیل های سیاسی را در وبلاگ خود به گونه مستند آشکار کرده است و توصیه می کنم دوستان حتما نوشته های این وبلاگ را مطالعه کنند. امیدوارم نویسنده آن هرکجا هست همیشه تندرست باشد.


پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی یکپارچه ، آباد و آزاد و به امید آگاهی ایرانی

بیست و یکم بهمن 2571