کوروش ما را ببخش

دیروز هفتم آبان ماه روز بزرگداشت بزگمرد تاریخ کوروش بزرگ بود.
برای چندمین بار داشتم مستند ((هرگز نخواب کوروش)) را از شبکه من و تو می دیدم و بازهم تنها یک چیز به ذهنم رسید. افسوس ، افسوس و بازهم افسوس.
نزدیک به چهل سال پیش در پاسارگاد کنار آرامگاه این مرد بزرگ به یاد او و همه بزرگان و اصولا گرامیداشت تاریخ سرزمینمان و هویت ملی ما جشنهای ملی و غرور آفرین دو هزار و پانصد ساله برگزار شد. یکی از دست اندرکاران و مبتکران این حرکت ملی نویسنده و روشنگر بزرگ سرزمینمان زنده یاد دکتر شجاع الدین شفا بود و ایشان نطقی را نیز برای محمدرضا شاه فقید (که چهارم آبان هم زادروز این میهن پرست بزرگ بود) نوشت تا محمدرضا شاه آن را بخواند و این نطق برای همیشه در تاریخ ثبت شد به ویژه جمله ((کوروش آسوده بخواب. ما بیداریم)).
در آن روز سرزمین ما ایران با همه کاستی هایی که در زمینه های مختلف داشت به برکت کوشش میهن پرستان در عرصه های مختلف و البته به لطف بستری که نزدیک به پنج دهه حکومت ایرانسازان پهلوی فراهم کرده بود در زمره معتبرترین و قدرتمندترین کشورهای دنیا و قدرت بی رقیب منطقه بود و به راستی کوروش می توانست آسوده بخوابد زیرا پس از هزار و سیصد سال از یورش تازیان به سرزمین و ملتش ایران و ایرانی جانی تازه گرفته بود اما همه چیز به آن خوبی که می باید پیش نرفت.
با گذشت کمتر از یک دهه از آن تاریخ همه چیز به یکباره رنگ باخت و در سرزمین ما ایران متاسفانه با یک خودکشی ملی به دست خود ما ایرانیان بیگانگان و بیگانه پرستانی حاکم شدند که ایران و ایرانی برایشان کمترین ارزش را داشت و تنها در اندیشه گسترش ایدئولوژی بیابانی خود بودند ودر طول بیش از سه دهه همچنان این روند ادامه دارد.
نمی دانم که اگر دکتر شفا امروز هم می خواست نطقی خطاب به کوروش بزرگ بنویسد آیا همچنان به او می گفت که آسوده بخوابد چون ما بیداریم؟
اما اگر من شخصا می خواستم امروز خطاب به کوروش چیزی بنویسم تنها و تنها از او می خواستم که ما را ببخشد زیرا میراث داران خوبی برای او نبودیم.
از او می خواستم ما را ببخشد چون بخش بزرگی از ما ایرانیان همیشه در طول تاریخ منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح دادیم و با کمال تاسف هنوز هم این روند ادامه دارد.
از او می خواستم ما را ببخشد که امروز سرزمینمان ایران که از کوروش و سایر بزرگانمان به ما رسیده است پس از سی و چهار سال از قدرت گرفتن دوباره بیگانگان و بیگانه پرستان دیگر نه اعتباری برایش باقی مانده و نه قدرتی.
از او می خواستم ما را ببخشد که همیشه میهن پرستانمان را تنها گذاشتیم و بیگانگان و بیگانه پرستان را بر آنها ترجیح دادیم.
تنها یاد کردن از کوروش و گذشته ایران زمین دردی را دوا نمی کند بلکه اینها زمانی ارزشمند است که ما میراث داران خوبی برای کوروش و سایر میهن پرستان گذشته باشیم و همت کنیم و سرزمینمان را از چنگ تازیان و تازی پرستان بیرون آوریم و دوباره به مانند دوره درخشان پهلوی سرزمینمان را صاحب قدرت و اعتبار بین المللی کنیم که بزرگان سیاسی همه دنیا (حتی آنهایی که دشمن ایران و ایرانی هستند) بیایند و به کوروش و هویت ملی ایرانیان ادای احترام کنند.

پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی آباد و آزاد و به امید آگاهی ایرانی

هشتم آبان 2571