سایه جنگ هر روز سنگین تر می شود

این یک واقعیت است که جمهوری اسلامی به بحران زنده است یعنی وجود بحران برای این حکومت یک غنیمت است زیرا چنین رژیمی در سایه بحران ها به ویژه از نوع بین المللی می تواند بی عرضگی ها و قاجار صفتی های خود را بپوشاند.
از گروگانگیری سفارت آمریکا تا جنگ با عراق و ادامه جنگ پس از آزادسازی خرمشهر تا عملیات تروریستی بیرون از کشور و مسئله اتمی همگی بحران هایی بوده و هست که این جمهوری پر برکت از آنها با تمام وجود استقبال کرده است.
تازه ترین نمونه این بحران ها افشای طرح ترور سفیر عربستان در آمریکاست که دوباره سبب طرح موضوع حمله نظامی به ایران شده است.
در اینکه جمهوری اسلامی از این حمله و حتی طرح چنین موضوعی بی نهایت استقبال می کند شکی نیست زیرا طرح این موضوع به خودی خود حتی اگر منجر به حمله به ایران نشود (که امیدوارم اینگونه باشد) سبب بحران تازه ای خواهد شد و جان تازه ای به این رژیم خواهد داد.
با طرح مجدد موضوع جمله به ایران بازهم برخی هم میهنان ساده اندیش بی آنکه به تجربه افغانستان و عراق (و احتمالا در آینده لیبی) نگاهی بیندازند بازهم فریاد شادی سر دادند و شادمان از این هستند که انگلیس و آمریکا و فرانسه و سایرین می خواهند برایشان با هواپیماهای جنگی سوغات دموکراسی بیاورند. زهی خیال باطل که سوغات جنگنده ها و پیاده نظام های این کشور چیزی جز بدبختی و نابودی برای ایران نخواهد بود و آنها اگر به راستی تصمیم حمله به ایران را داشته باشند یک یا چند تن از مزدوران خود را (به مانند حامد کرزای در افغانستان) از پیش در آب نمک خوابانده اند که به ما ملتی که از آخوندها و پاسدارها خسته شده ایم زورچپان کنند و با کمک او منافع خودشان هم در ایران به بهترین گونه ممکن تامین شود.
اروپایی هایی که امروز نگران تروریسم جمهوری اسلامی هستند همان کسانی هستند که زمانیکه جمهوری اسلامی مخالفین خود را در این کشورها ترور می کرد پشت پرده با این رژیم لاس می زدند و معاملات میلیاردی می کردند و قاتلان و تروریست ها را صحیح و سالم تحویل این رژیم می دادند.
غرب اگر خیلی دلش برای ما ایرانیان و دموکراسی در ایران می سوخت کافی بود که به پسمانده ها ومزدوران جمهوری اسلامی و تبلیغ کنندگان مردم سالاری دینی و اسلام رحمانی به سادگی پناهندگی نمی داد آن هم در حالی که ایرانیان بسیاری که تحت تعقیب این جمهوری پر برکت هستند یا اینکه دیگر زندگی در جهنم جمهوری اسلامی برایشان ممکن نیست در ترکیه و پاکستان و ده ها خراب شده دیگر باید هفته ها و ماه ها منتظر اقامت دادن یکی از این کشورهای مدافع حقوق بشر باشند در حالیکه آن پسمانده ها به راحتی صاحب شغل دولتی و کرسی های دانشگاهی می شوند که به سادگی می توان فهمید لیاقتش را ندارند.
ما ملت تنها خودمانیم و خودمان و بر خلاف شعارهای دو زاری کشورهای غربی هیچ حامی هم نداریم و باید یک بار برای همیشه دست روی زانوی خود بگذاریم و بلند شویم و خودمان تکلیفمان را با این جمهوری پر برکت روشن کنیم و برای این کار نیاز به یک همبستگی ملی است و زمان زیادی هم نداریم زیرا هر روزی ممکن است هواپیماهای ناتو را بالای سرمان ببینیم یا اینکه غرب در یک توافق با سران جمهوری اسلامی برای امان دادن به آنها و پولهایشان یکی از مزدوران خود را که عمدتا پسمانده های جمهوری اسلامی هستند و تریبون های تبلیغاتی بی بی سی و صدای آمریکا در اختیارشان است به توده نا آگاه مردم زور چپان کند.

پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی آزاد و آباد و به امید آگاهی ایرانی