من عاشق آن زندانی هستم که مصطفی تاجزاده در آن زندانی است.!

تعجب نکنید. من اصلاح طلب نشده ام که به مانند برخی همنشینی با چپ های اسلامیست برایم افتخار باشد.!!!!
موضوع این است که در این چند روز به واسطه این نامه ها و بیانیه های پی در پی آقای مصطفی تاجزاده چند پرسش به ذهنم آمد.
من کاری به متن این بیانیه ها ندارم چون سخن تازه ای در آنها نیست که پیش از این خود آقای تاجزاده و یا همفکرانشان نگفته باشند.
من زندانی شدن کسی را برای اندیشه اش تایید نمی کنم و کاملا مخالفش هستم اما پیش از هر چیز ازخود پرسیدم که آیا ایشان زندانی هستند یا ما؟ جایی که ایشان هستند گویا بیشتر شبیه به دفتر روزنامه یا دفتر خبرگزاریست و آزادی بیانش هم بسیار بیش از خود جامعه ای است که ما در آن روز و شب های خود را سپری می کنیم.
همیشه گفته می شود که ایشان در یکی از سلول های انفرادی و تحت مراقبت شدید است. حال مشخص نیست ایشان در این سلول انفرادی که به شدت مراقبت می شود چگونه نامه و بیانیه می نویسد و چگونه به بیرون فرستاده می شود. گویا سلول انفرادی شان به اینترنت پر سرعت بدون فیلتر مجهز است و خودشان مستقیما این بیانیه ها و نامه های درخشان به سرعت به سایت های اصلاح طلب می رسد.
نمی دانم شاید تعریفی که من و امثال من از زندان و سلول انفرادی و مراقبت شدید داریم با تعریف آقای تاجزاده و دوستانشان یکی نیست ولی اگر به راستی جایی که ایشان و همفکرانشان نام زندان را بر آن می گذارند به این میزان آزادی دارد که انسان از سلول انفرادی تحت مراقبت شدیدش نامه ها و بیانیه های متوالی بنویسد آزادی آن بیش از بیرون از زندان است.
این برای من به همان میزان غیر قابل باور است که عکس گرفتن همسر اکبر گنجی از او در زندان غیر قابل باور بود و هست.
آینده را نمی توان پیش بینی کرد ولی بعید نیست که مدتی دیگر شاهد ظهور یک گنجی دیگر یا یک سازگارای دیگر و فرستادنش به بیرون از ایران باشیم.

ای کاش ما ایرانیان یاد بگیریم که هر چیزی به ما گفتند را بدون پرسش و اندیشیدن نپذیریم و گهگاهی هم اگر شک کنیم بد نیست زیرا شک دروازه خردورزی است. اینکه انسان اندیشه اش به آن میزان پویا باشد که به خود اجازه بدهد به هر چیز و هر شخصی شک کند بدان معناست که انسان دچار تعصب نشده.

پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی آزاد و آباد و به امید آگاهی ایرانی