جشن سده یادگاری از کشف آتش

10 بهمن سالروز جشن سده است که یکی از کهن ترین جشن ها و سنت های ایرانی است که مربوط به کشف آتش می باشد. درباره نام سده دیدگاه های متفاوتی وجود دارد اما  دیدگاهی که بیشترین اعتبار را دارد مربوط به مورخ بزرگ سرزمینمان زنده یاد ابراهیم پورداود است که ریشه این نام را در شمار نوادگان کیومرث که در افسانه های ملی ایران نخستین پادشاه جهان بوده معرفی کرده و بسیارانی نیز این سخن را تایید کرده اند.
یکی از ویژگی های جشن سده و بیشتر جشن های ایرانی ماهیت ملی و نه مذهبی آنهاست و این کاملا بر خلاف چیزی است که اسلامگرایان ایرانی از هر جنس و طیف سیاسی بر آن تاکید می کنند و جشنهای ملی ایران زمین را متعلق به هم میهنان زرتشتی ما معرفی می کنند.
فردوسی بزرگ قصه و افسانه جشن سده را که مربوط به هوشنگ شاه می باشد  به بهترین و زیباترین شکل ممکن بیان کرده. زمانیکه انسان این بیت های زیبای شاهنامه را می خواند مات و مبهوت می شود که این بزرگ مرد چگونه با این قدرت زیاد تصویر سازی کرده است.
سده را به همه ایراندوستان و ایران پرستان تبریک می گویم و امیدوارم روزی این جشن ها در سرزمینمان توسط یک حکومت ملی به عنوان جشن ملی برگزار بشود.

یکی روز شاه جهان سوی کوه / گذر کرد با چند کس هم گروه

 

پدید آمد از دور چیزی دراز / سیه رنگ و تیره تن و تیز تاز

دو چشم از بر سر چو دو چشمه خون / ز دود دهانش جهان تیره گون

نگه کرد هوشنگ با هوش و سنگ / گرفتش یکی سنگ و شد تیز چنگ

به زور کیانی رهانید دست / جهانسوز مار از جهانجوی جست

بر آمد به سنگ گران سنگ خرد / همان و همین سنگ بشکست گرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ / دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ

نشد مار کشته و لیکن ز زار / از این طبع سنگ آتش آمد فراز

جهاندار پیش جهان آفرین / نیایش همی کرد و خواند آفرین

که او را فروغی چنین هدیه داد / همین آتش آنگاه قبله نهاد

بگفتا فروغیست این ایزدی / پرستید باید اگر بخردی

شب آمد بر افروخت آتش چو کوه / همان شاه در گرد او با گروه

یکی جشن کرد آن شب و باده خورد / سده نام جشن فرخنده کرد

ز هوشنگ ماند این سده یادگار / بسی باد چون او دگر شهریار

کز آباد کردن جهان شاد کرد / جهانی به نیکی ازو یاد کرد

 

پیروز باشید. پاینده ایران و ایرانی. به امید ایرانی آباد و آزاد و به امید آگاهی ایرانی