فرصت طلبی اصلاح طلبان

همزمان با اوج گیری اختلاف باند احمدی نژاد و مشایی با خامنه ای و سایر آخوندها به یکباره محمد خاتمی با سخنرانی خود به خامنه ای از پشت دیوار چشمکی می زند و سپس محمد نوری زاد هم خوی حقارت پذیر اسلامی خود را آشکار می کند و نامه ای به راستی التماس آمیز به خامنه ای می نویسد و از آن سو کلمه و جرس و نوروز و رسا در کنار بی بی سی و رادیو فردا و تا حد زیادی صدای آمریکا با قدرت هرچه تمامتر به عنوان موتورهای تبلیغاتی مانور می دهند.
آن سو تر سو مصطفی تاجزاده و برخی دیگر همزمان مخالفان کلیت جمهوری اسلامی را کسانی معرفی می کنند که در جهت منافع باند احمدی نژاد گام بر می دارند و اینگونه است که این پازل تکمیل می شود.
آیا می توان پنداشت که همه اینها اتفاقی است؟ من نمی توانم و در واقع بدون توهین به کسی نمی توانم و نمی خواهم خود را به نفهمی بزنم و بگویم همه اینها از سر حادثه است در حالی که با ذره ای اندیشه می توان فهمید که خاتمی و نوریزاد و تاجزاده بی گمان نامه های خود را با هماهنگی هم اندیشان خود نوشته اند.
در واقع به نظر می رسد این جماعت کاملا منتظر این شکاف و اختلاف بین خامنه ای و احمدی نژاد بودند تا با درخواست ها و نامه های محبت آمیز خود به دوست قدیمی و گرمابه و گلستان خود خامنه ای دوباره به جایگاه پیشین خود بازگردند و این اختلاف برایشان به منزله یک فرصت طلایی بود.
اینکه خامنه ای و تیم او درخواست این جماعت را بپذیرد بحث دیگری است ولی یک نکته بازهم به مانند چندین و چند بار گذشته مشخص شد و آن این است که این جماعت مردم را تنها تا زمانی می خواهند که بتوانند از آنها استفاده کنند و دلیلش هم این است که مردم دیگر فهمیده اند که کلیت این رژیم را نمی خواهند و این جماعت هم فهمیده اند که تنها کسانی که می توانند متحدشان باشند رفقای سابقشان هستند زیرا آنها ممکن است باهم جنگ و اختلافاتی داشته باشند ولی دشمن مشترکشان مخالفین بنیادی جمهوری اسلامی هستند زیرا روزی که جای جمهوری اسلامی یک حکومت مدرن و سکولار باشد دیگر هیچکدام از آنها جایی در صحنه سیاسی نخواهند داشت پس می خواهند با خامنه ای به نقطه اشتراکشان بازگردند و آن نقطه اشتراک چیزی جز حفظ و نگهداری از جمهوری اسلامی نیست.
حال باید خامنه ای به قول معروف غلط کردم آنها را می پذیرد یا آنها را پس می زند.